Przemysłowa stosowalność wynalazku

Przemysłowa stosowalność wynalazku, to jedno z kryteriów, jakie musi spełniać wynalazek, aby posiadał zdolność patentową. Definicję pojęcia podaje ustawa Prawo własności przemysłowej.

Wynalazek uważany jest za nadający się do przemysłowego stosowania, jeżeli według wynalazku może być uzyskiwany wytwór lub wykorzystywany sposób, w rozumieniu technicznym, w jakiejkolwiek działalności przemysłowej, nie wykluczając rolnictwa. Przy czym działalność przemysłowa powinna być rozumiana szeroko jako obejmująca każdą działalność o charakterze technicznym.

Zatem, wynalazek nie może być jedynie czysto teoretycznym wytworem. W praktyce musi gwarantować powtarzalność rezultatu i być użyteczny w jakiejkolwiek dziedzinie praktycznej działalności człowieka.

Przyznanie patentu zależy od możliwości praktycznej realizacji i zastosowania wynalazku w sposób powtarzalny i zgodny z uznanymi zasadami nauki, które twórca musi wykazać w zgłoszeniu patentowym.

W przypadku, gdy wynalazek zostanie uznany za bezużyteczny, czyli pozbawiony praktycznego zastosowania bądź nie będzie wskazywał sposobu wykorzystania w działalności przemysłowej, wówczas nie będzie mógł zostać opatentowany. W szczególności, samo stworzenie nowego związku nie decyduje o przemysłowej stosowalności, a jedynie stanowi wzbogacenie chemii.