Poziom wynalazczy, wynalazczość

Poziom wynalazczy to jedna z koniecznych cech wynalazku do uzyskania patentu. Weryfikacji wynalazku pod kątem poziomu wynalazczego dokonuje Urząd Patentowy podczas procedury zgłoszeniowej prowadzącej do uzyskania prawa wyłącznego w postaci patentu.

Zgodnie z ustawą Prawo własności przemysłowej wynalazek uważa się za posiadający poziom wynalazczy, jeżeli nie wynika on dla znawcy w sposób oczywisty ze stanu techniki.

Rozwiązanie nie posiada poziomu wynalazczego, jeżeli dla znawcy rozwiązanie wynika wyraźnie i logicznie ze stanu techniki oraz nie wykracza poza zwykły postęp techniczny, tj. specjalista znający najbliższy stan techniki potrafiłby bez wkładu twórczego w sposób zawodowy i rutynowy dojść do zastrzeżonego rozwiązania posługując się zwykłą logiką rozumowania.

Zastrzegany wynalazek podczas oceny poziomu wynalazczego musi być rozpatrywany jako całość. W orzecznictwie obowiązuje pogląd, iż zarzut oczywistości rozwiązania musi dotyczyć całego wynalazku, a nie jego poszczególnych części, ponieważ nawet połączenie znanych urządzeń czy sposobów postępowania może wymagać wkładu twórczego i decydować o uznaniu zgłaszanego wynalazku za posiadający poziom wynalazczy.

Poziom wynalazczy mogą posiadać nie tylko wynalazki epokowe, rewolucjonizujące technikę, wystarczające jest, aby wynalazek był czymś więcej niż rutynową wiedzą inżyniera.

Poziomu wynalazczego pozbawione są np. rozwiązania polegające na:

• zmianie jedynie rozmiaru produktu, która czyni go przenośnym;
• połączeniu kilku znanych rozwiązań lub elementów o ile nie prowadzi to do zmiany ich funkcji ani osiągnięcia korzystniejszego efektu niż suma rezultatów cząstkowych;
• zmianie zastosowanych komponentów na znane ekwiwalenty.